هزینه ای که باید بدیم

.

حداقل کسی به خودم یاد نداد این اصل مهمو .شاید اگر روزی تصمیم ام عوض شد و بچه داشتم اولین نکته ای که از دوره بزرگسالی بخوام به بچه ام‌یاد بدم همین باشه که :

"هر انتخابی که میکنی ،خیلی از‌ موقعیت ها و رشد های دیگر رو از دست میدی ،فقط حواست باشه "

مثلا شنیدن این جمله دردناکه و حتی میشه ازش استفاده کرد برای تنبل شدن و انتخاب نکردن ،از ترس اینکه نمی خوایم چیزی رو از دست بدیم و طردش کنیم .ولی خوب این درست نیست .مثالشو براتون میزنم 

 همکلاسی ام ،اون انتخاب کرد که ازدواج کنه ،تشکیل خانواده بده و لذت داشتنِ و بودن در یه خانواده ای که خودش تک تک جزئیاتشو ساخته رو داشته باشه .بعد ها تصمیم گرفت بچه دار بشه و مادر بودن/پدر بودن رو هم تجربه کنه .کنار همه ی این زیبایی ها ،مطمئنا اگر کسی باشه که صادقانه صحبت کنه به این هم معترف میشه که چقدر سختی کشیده،سختی ِ مسئولیتِ همسر بودن،سختی نه ماه انتظار و مراقبِ کسی درونِ خودت بودن و چند ماه عقب اوفتادن از درس ات و شب بیداری هات و مخارج سنگین و غیره.

من ولی ،هیچ کدوم از این راه ها رو انتخاب نکردم .

به جاش راهِ مطالعه کردن رو انتخاب کردم وقتی اون داشت کار های عروسیشو انجام میداد .من تنهایی رفتم بیرون و خودمو شناختم وقتی اون تلاش میکرد آدم روبروشو بشناسه .نمی خوام برتری یکی رو بر دیگری بگم‌،که اصلا این نیست منظورم .منظورم اینه وقتی ما یه سری انتخاب هایی رو انجام میدیم ،از یه سری دیگر چیزها محروم میشیم و به جاش لذت هایِ دیگه رو میچشیم .

من ،انتخابم ،بهم لذت خوندن و نوشتن و یاد گرفتن و برنامه ریزی بودن ،خود شناسی و ورزش کردن و موسیقی و مدیتیشن و کافه و قهوه رو داد .لذت ِ در آغوش گرفتنِ تنهایی و نترسیدن ازش ،لذت رویا چیدن دوره ی استقلالم و لذت چیدنِ مسافرت هایی که میخوان دو سال دیگه تنهایی برمشون و الان از فکر بهش هم شعف پیدا میکنم .لذت اینکه مسئولِ خودم خودمم و باید بتونم این یک سال و نیم سخت ِ اینترنی رو برای خودم ،با دیدگاه خودم نرم و قابل تحمل کنم و زیبا کنم .

فرق داریم به خاطرِ انتخاب هامون .جنسِ لذت هامونم فرق داره ،پس 

هیچ وقت به کسی نگیم که "تو از باقی ِ هم سن و سالات عقبی"

که نیست 

که فقط دنیاش فرق داره 

که انتخاباش فرق داره 

که‌شرایطش جوری بوده که اینجوری ساخته بشه