بعد از مدتها برگشتم به اینجا .
سال ۹۷ بود که گوهر وجودِ یک آدمی که حدود چهارسال بود میشناختمش ،مرا مجذوب خودش کرد .آن قدری که قل قل درونم جوشید ان احساسات و یکی از باصداقت ارین متن های عمرم را نوشتم .جنس دوست داشتن آن متن هنوز گاها برایم الگوست .
آذر ماه سال ۹۸ بود که خبر دار شدم آن آدم به من علاقه دارد و پیگیرِ جدی به سرانجام رسیدن در آن است .در رویا بودم .هنوزم هستم .ولی با این تفاوت که رویایی نصف نصف شریک با واقعیت .
امشب دلم در تکه پاره ترین حالتش به سر میبرد .حسِ آن عروسی را دارد که سر سفره عقدش میفهمد داماد اون را قال گذاشته و رفته .به این فکر میکنم کاش آدم ها از هم دور میماندند چون هر نزدیک شدنی مساوی است با دیدن همه ی یک آدم که گاها دلخراش است و تلخ است .آن وقت میتوانیم در ذهنمان یک عمر خیال کنیم همه چیز خوب میشد اگر .
ولی میدانم این آن چیزی نیست که دلم بخواهد .من دلم فقط آغوشِ او را میخواهد که برایِ ادامه ی زندگی ام ،هرچند در این راه برای باهم بودن مجبور باشیم غول های زشت درونِ هم دیگر را هم ببینیم .شاید این روزها هنوز نتوانم غول اش را عاشق باشم ولی مسلما روزی می آید ،البته اگر بهم فرصت باهم بودنی بدهیم .
دو سال پیش بود ،پاییز ،در مسیر پیاده روی از خودم پرسیدم که "عشق"چیست ؟
الان به معنی و آن سوال فکر میکنم .معنی ،"او"، "پادشاه"قلب و وجود من هست و جواب ،آن است که با قلبِ هزار تکه ات ،با چشمانی که قرمز است از خواب و اشک ،هنوز اویی را دوست بداری و نگرانش باشی .
عشق یعنی بدانی به محض دیدنش حالت خوب میشود ....
خدایا شکرت بابت اویِ قلبِ من .
به من نیرویی عطا فرما که غولِ درونم را که،بهونه گیر میشود گاها ،تلخ میبیند ،غیر قابل اعتماد میشود گاهی را ،کنترل کنم تا خانه ی امنی باشم اش .
.
.
پ.ن.
دوستت دارم عزیزِ دل من و به تو اعتماد دارم و تا جایی که بخواهی آغوش میشوم برایت
اگر اذیتت کردم ،بدان هر جا عاطفه و محبت باشد ،رقیب اش یعنی چاله چوله های روان آدمی هم هست ....
پ.ن.
تو هم کمتر مرا به باد انتقاد بگیر 😊
.
پ.ن.
نمی دونم چرا اصلا اینهمه حرفمم را اینجا زدم .
